“Eg veit, hvat ið mær bíðar: Helst at láta lív. Tí skal hesin steinurin liggja sum hav eftir meg.”
Tað segði arbeiðsgentan í Norðnástovu, Marjun, ið var vorðin við barn og tí “komin skeivt fyri”.
Saman við neytakonunum á veg niðan við ánni Áargil var hon komin fram á henda steinin, tá ið hon brádliga steðgar, tekur hann upp og leggur hann upp á løg.
Søgan er 3-400 ára gomul, og eftir Marjuna hava nógv roynt megi sína við hesum havi.
